Po jakim okresie przebywania przez pracownika na zwolnieniu chorobowym pracodawca może rozwiązać z nim stosunek pracy?

Zdarzają się sytuacje, w których pracodawca może rozwiązać z pracownikiem umowę o pracę bez wypowiedzenia w związku z niezdolnością pracownika do pracy z powodu choroby. Po jakim okresie przebywania przez pracownika na zwolnieniu chorobowym pracodawca może rozwiązać z nim stosunek pracy?

Zgodnie z treścią art. 53 § 1 k.p. pracodawca może rozwiązać zawartą z pracownikiem umowę o pracę bez wypowiedzenia, jeżeli niezdolność pracownika do pracy wskutek choroby trwa: a) dłużej niż 3 miesiące – gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy, b) dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące – gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy lub jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową.

Zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby, nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży – nie dłużej niż przez 270 dni (tzw. „okres zasiłkowy”).

Okres 182 dni może być zatem rozumiany jako maksymalny okres, w czasie którego pracodawca nie może rozwiązać umowy bez wypowiedzenia. Po upływie tego okresu pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia bez winy pracownika z powołaniem się na art. 53 § 1 pkt 1) lit. b) k.p.

Warto także wiedzieć, jak obliczany jest „okres zasiłkowy”. Do okresu zasiłkowego wlicza się bowiem nie tylko wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, ale także okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni.

Co istotne, pojęcie „tej samej choroby” nie dotyczy wyłącznie tych samych numerów statystycznych (służących oznaczeniu choroby na zwolnieniu). Nie chodzi o identyczne objawy odpowiadające tym numerom statystycznym, lecz o opis stanu klinicznego konkretnego układu lub narządu, który – choć daje różne objawy, podpadające pod różne numery statystyczne – wciąż stanowi tę samą chorobę, skoro dotyczy tego samego narządu lub układu.

Podsumowując:
– jeżeli pracownik przebywa na zwolnieniu chorobowym (nieprzerwanie), to po upływie 182 dni pracodawca może rozwiązać z nim umowę o pracę bez wypowiedzenia,
– jeżeli pomiędzy zwolnieniami z powodu tej samej choroby nie ma przerw (powrotu do pracy) trwających powyżej 60 dni, to okresy niezdolności do pracy będą wliczone do jednego okresu zasiłkowego,
– nowy okres zasiłkowy (który przerywa ww. termin 182 dni) otwiera kolejna niezdolność do pracy powstała po minimum jednodniowej przerwie od poprzedniej (m.in. gdy pracownik w czasie tej przerwy wrócił do świadczenia pracy) i spowodowana inną chorobą (np. dotyczącą innego układu) niż wcześniejsza.

Adw. Julia Kęs

Podstawa prawna:
– art. 53 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. Nr 24, poz. 141 ze zm.),
– art. 8 oraz art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa z dnia 25 czerwca 1999 r. (Dz.U. Nr 60, poz. 636 ze zm.),
– wyrok Sądu Najwyższego – Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 9 kwietnia 2019 r., II PK 339/17,
– wyrok Sądu Najwyższego – Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 6 listopada 2008 r., II UK 86/08.

Stan prawny na: 28.03.2021 r.