Jak odstąpić do umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa?

Na rynku nie brakuje firm, które wykorzystują brak świadomości prawnej, szczególnie wśród starszych osób, i pod pretekstem zapraszania na różnego rodzaju prezentacje (często „medyczne”) sprzedają ludziom „przy okazji” miksery, odkurzacze, garnki itd.

Sprzedawany w ten sposób sprzęt może kosztować od kilkuset do kilku tysięcy złotych. Kupującym (konsumentom) przedstawianych jest do podpisu szereg dokumentów, lecz nie wszystkie z tych dokumentów zostają ostatecznie wydane. Koniec końców, niespodziewający się niczego złego konsument, pozostaje z podpisaną umową zakupu sprzętu AGD na kilka tysięcy złotych.

Trzeba pamiętać o tym, że od umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa (np. w trakcie prezentacji odbywającej się w Miejskim Domu Kultury) kupujący może odstąpić w terminie 14 dni, bez podawania przyczyny. Niestety, o prawie odstąpienia konsument często nie jest przez przedsiębiorcę wyraźnie informowany – informacja taka zazwyczaj znajduje się na jednym z załączników do umowy (który jest klientowi przedkładamy do podpisu, ale np. celowo nie zostaje nawet wydany).  Oświadczenie o odstąpieniu od umowy trzeba wysłać na adres sprzedawcy przed upływem 14 dni od zawarcia umowy – najlepiej listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru. Przykładowy wzór formularza odstąpienia od umowy – jako załącznik numer 2 do ustawy – znajduje się TUTAJ.

W przypadku odstąpienia od umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa umowę uważa się za niezawartą. Konsument ma obowiązek niezwłocznie zwrócić zakupioną rzecz przedsiębiorcy – nie później niż 14 dni od dnia, w którym odstąpił od umowy, chyba że przedsiębiorca zaproponował, że sam odbierze rzecz. Z kolei przedsiębiorca ma obowiązek niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni od dnia otrzymania oświadczenia konsumenta o odstąpieniu od umowy, zwrócić konsumentowi wszystkie dokonane przez niego płatności, w tym koszty dostarczenia rzeczy.

Na koniec warto wskazać, że opisane powyżej działanie przedsiębiorcy może stanowić praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów, za co Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów może nałożyć na przedsiębiorcę, w drodze decyzji, karę pieniężną w wysokości nie większej niż 10% obrotu osiągniętego w roku obrotowym poprzedzającym rok nałożenia kary.

Adw. Julia Kęs,
Adw. Mirosław Kęs

Podstawa prawna:
– ustawa z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. 2014 poz. 827 ze zm.),
– ustawa z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. 2007 Nr 50 poz. 331 ze zm.),
– ustawa z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym (Dz.U. 2007 Nr 171 poz. 1206 ze zm.).

Stan prawny na: 02.06.2021 r.